mükemmelliği anlardan aşıracak

kendi olamamasından mükerrer

taşan bir aşiret gibi uzaklara, hep başkalara

nesnelere, yüzlere, doğumlara

bürünebilmesi için yalan söylerdi kendine

edepsiz edebiyatıydı bu

farklı varlık biçimlerinin kaşıntılı kıyafetlerinde

kurdeşen döken şekilli şekilsiz sıkıcılık

ve kadınlarına eşlik eden kara çığlık

hem de okuyucular önünde

hamlığı ile hamile bırakabilmesiydi sığlık

yalnızlığının istem dışı titreyişlerinde, kasılmalarında

kalemini daldırdığı derinlik, suskunluğun elleri ağzına

başka gözlerinin ilhamına sıyrılırdı

ona cevap vermeyen ne varsa hayatta

hayaliydi onu giyinmek   

tam bir kedi, bir yastık, hepsiydi

Naci diye başlayan hiçbir cümle

yabancı değildi kendini yaratan yatalak tanrısına

zihne zerk olan, her dem zan

aynı şeklinde çık(a)masa bile

kalbe zift gibi yapışıp kalmaz

ister bir rüyanın, ister bir öpücüğün öcünde

hayata giz ve iniltiler ile intikal eder,

kelebek kanadında da olsa yer bulur

mutlağa bir biçimde yanardı

gölgeler ve isimler birbirine vurdukça

sanatlaşmak erittikçe sesini

titreyen ışığı deren, ısıtan, aydınlatan

kara kara yankı-ol beyaz sayfalara

  

Resim: optiknerve-gr

https://optiknerve-gr.deviantart.com/art/metamorphosis-007-202658722