zihni zift kuyusu

bataklığa denk açılan

vicdan kırmızısı gece

ışıl ışıl cehennem

eksiklikler silsilesi içine

dereler boyu düşünce

ömür penceresi yüzü ellerinde

sayıklar bir bir

“bende bir şeyler yanlış,

bir şeyler oturmuyor hiç”

kaşınıyor içinde kan-revan

ayaklanıyor da ayaklanıyor

dil yordamıyla yeltendikçe

“yanlış bende bir şeyler”

demir ağırlığı yüreğinde

yuttuğu kelimeler öfkesine

dönüşüyor jilet yiyen kıza

tükürdüğü kan sineye çekişleri

dudak büküşlerden, kaçan gözlerden

yüzüne vuran sessizlikten

yitme-yetme korkuları

dirilişe geçen dişlerinde

eğretiliğinin

ışığı kırışındaki zarafeti

bir kızıl gülümseme

bir kusurlu güzellik  

derin bir yarıktan beliren

yıllanmış bir yanlışlık

Wabi-Sabi-Naci

Resim: “Self Portrait in Hell” E. Munch