sıcacık kumların düşleri ısıttığı

dalgaların akşamları gündüze yumuşattığı

bir sedef hayalin kıyısından açılmış

dev bir Hindistan cevizinin süt beyazı kıvamı

henüz hiçbir ömrünü silkinmemiş bir kedinin

altın sarısı parlaklığında pullarıyla

Naci huzur topluyor yılanın dallarından

cennetten kovulmuş bir ağacın gölgesine

müteşekkir ayağı yengeç sırtı kırmızı

sırtında palmiye yaprakları kanatlar

kıvrılarak pembe pembe yeltenirken

geleceğin flamingo zarafetine

içinde kristalleştiği okyanusun

ahdini dertlerini incileştiren

tebessüm doğduğu gün yüzünde 

mercan yuvası nar gibi kızarırken

yükselmek vardı kanatlı balıklar misali

tanrısıyla konuşmuş peygamber hafifliğinde

kırkından hemen az önce o ıslak mağarada

suyla dans ederken iman tahtasında

gezinen o görünmez güzeller

zevkle titreyen örümcek parmaklar

dönüştüğü çocuklar ve severek ışığa soyunduğu

kadınların adalarındaki yağmur ormanları

ayıklardı içinin kurtlarını yaz gecesi yaz

Resim: Paul Gauguin “Deniz Kenarında”