soğuk örtüsü kış

uykusu elleri cebinde

yıldızların altında

rüya görmek için didinip duran

oluk oluk gözleri akarken

üzerime kar yağdırıyor 

sarıldıkça yok olan fikirler

öpücükler iyi niyetler

evinin sıcağında baş örtüsünü sıyırmış

aklını ayrılıktan

bir kadın ayazı kışı seviyor

hatıralarını dizlerine yatırmış

hani özlediği sözcükler

kimsenin diline yakışmazken

üşenmeden düşleniyor

üzerinde en uzun gecenin

sessizliği elbisesini

araladığı gelecekler çünkü

en kara noktanın sırtı yaz

nefretinki aşk

Resim: Edvard Munch “Yıldızların Altında”