delici yalnızlık dağından

işlenmiş elmas gözlerin

şık düşüyor çil çil

akşamların masmavi ışığı

ağzından boynundan aşk aralığına

ortasında kara leke teknesi

bencil bir kaptan

vurgun yemiş bir denizci

inci dişleri

bitmeyen bir yolculuk

dökülen denizlere balıkların

amuda kalktığı o kuytu köşe

koylar salkım söğütler

sığlıktaki aşk lahitler

Kekova zamanın arka bahçesi

Venedik’te sarhoşlar işiyor

Akdeniz çalkalanıyor

Othello Kıbrıs’ta uyurken

kanallara vuruyor fırtınalar

rüzgarlar çocuk çalıyor

memelerinden gülücükler

mendillerde isimler

batıp çıkan aklımıza kılçıklar

davaların bitmediği doğa

duruşmaları tökezletecek

şahitler var bağrımızda

yıldızların yere değdiği

Halep’te

beklerken

oraklıyı

Şam’da gören

çöl ölü mültecileri dizmiş

boynumuzun ipine

delici yalnızlık öpüşmeleri

ah dilleri olmayanlara

aidiyet al al meyvelensin

bahar ağzında ıslandığında

masmaviydik biz dalgalar

Görsel: Plinio Nomellini “A Capri” (1922)