yetişemiyorum

hüznünün genişliğine

çıplaklığının karşısında

mavi masanın

üzerinde

yüzün yüzümde

mekanın derinliği

yıldızlarla yok oluyor

ayaklarımızın altında

zaman

ardında

bir portrenin gözleri

kıskanırken

adamım dediğin boşluk

ortasında

iki fincan ıhlamur

yakınlık

sıyırıyor boyutlarımızı

görünmez dudaklar

dudaklara değdikçe

yok çerçevelerimiz

Görsel: Kenne Gregoire “Intimacy”