ellerini çamurdan hikayelerle kirleten sen

kime okursun Hristiyan mahallesindeki

salyangazoz müezzin gibi şiirlerini

Fi Çi Pi yazsana estetik akıllı kral  

sürsünler seni göğüs uçlarına

iki anlamı bir imgeye sokmaya çalışan sen

zamanın ceylan derisinden davulunu

delip geçerim derken sarhoşsun

en fazla on kişi anlar kelimelerini

ki onlar da belli senden deli

sorarım ıstırapların çelik bellerine

vurdukça, o kırmızı için, yanan Naci

nerde hani oku üfle yangın çıkalı

neyin ardına saklanıyorsun iki de bir

geleneklerin çakalı çarşafları leş kokmuş

ensest çocuklar doğurmuş aklın zilleri

çalarken gülüşlerini düşlerin, düşkünlerin

çok hisleri olur bizim gibi değil

özgür veletlerdir bulutlardan masum

ufacık yüreklerle kocaman yaratılışlar

açılır, parıldar, genişler nefesin tıkırtısı

sen alıp verdikçe, kira var, vergisi var

Allah değil, bir insana kireç ol dediler

ağaçların apış aralarına

öyle kurumuş aklın, kehribar olsan

asılmazsın ağza, kim okur seni pis naneli