birkaç ışık bıçağı açmış içini

bir an sevinip bir an üzülüyorsun

güneş çocuğun değil yakmadan

deli fırıldak rüzgarını tutamayan Naci

sen koştukça depremler titretiyor ayaklarını

sana doğrulmuş yüzlerce yüzlerce deli

taşıyorsun yükü, nehri

kıssadan hisseye değerini hikayelere

bırakmış pırıl pırıl yeni öğrenciler

birileri olabilmeyi düşlerken

sen geçmişi ve ölümü eşele, tek bir an

tüm gök, taşlardan üstünde nefessiz

ansızın ve sessiz, kedinin diline hasret

o sebeple bunca yazı, bunca kışı

yıkılmadan yarenlikler beyazdan

sıkıştır öp öpeceğini, kes keseceğini

uzaklar sana hep sessizlik

yakan tabancasın sen hep olmadığı yerde mutlu

çünkü mutluluk unutmak kendini

karıştığın rakıda, feyza olmuş yeşil olmuş

dönüp durmak baktıkça yırtılan gözlerde 

Görsel: Daniel Richter