zarif bir adamdın

ifadeleri düşünerek kelimelerini seçer

gerekirse kendini yerinden ederdin de

kırmazdın, kırmızı yüzünden

kimseyi, kimse yaşardın

bir serçeyi

sevdin diye vurmadılardı seni

kedileri öldürtmedin

kadın odalarında yarı çıplak

dürtmedin niye

tül perdeler altında bin yatağın üzerinde

haydi gel ölene kadar diye

hassasiyetine has bir estetik kaygıyla

dalgalanıp dururken

zihninin denizlerinde gelgitler

seni boğdular en çok

imgeler

harflere karışırdı küfre yakın

başka vücutların kıyılarına

dek nüfus ederken usulca soğuk

bir kalbin rengi gibi konuşurdu

gözlerin

derin bir karanlığın bekçileri

bilemezdik içinde kim var kim yok

ruhunun sahibi kim

görsel: Hernan Bas “Red Herring”