o kara kaplı karmaşanı çıkar at

ürperen tüylerini, dikenli tellerini

süt verdiğin hayaletlerini

omuzlarından sıyır, yazın güneş geçer

pençeleriyle kırmızı izler sırtında

gökyüzüne korkunu asar da

bulutları alır gider ya

bıraktığı yerde deniz, kum, çıplak ayakların

çocukken sığdığın ceviz kabukların

şimdi çocukların

kar tutmuş kirpiklerin kalır ya

öyle silkin sessizce

kısıldığın on yılların aynalarından

gümüş denizlerin izzet-i nefsine

ayrıl ağzında çiğ çilekleri

bir tat kalsın ki çileleri ezecek

değdi hem de öyle değdi diyecek

hatıraları, simaları, vücutların en tatlı

kıvrımlarını çiğneyip de çiğneyip tut

başka türlü bir mutluluk için

güneşi karanın ortasında kıpkırmızı 

Görsel: Kazimir Malevich