sigara parmaklarını yakarken

yakılmayacak şeylerin düşünü kuruyorsun

ki mesela düşlerin, düşlerin

parmaklarını tutup çeken beş peri

beş farklı yok oluş şeklinin etrafında dans ediyor

aşık olmak

aşık olamamak

unutmak

unutamamak

bedenin iradene galip gelmesi

sayamayacak kadar çok tövben oldu

içtikçe yok olan umutların fışkırdığı pınara

ağzını dayaman

oksijen hem ölümdür hem de yaşam

su, su özür dilemez

çok bilmiş bir adamdır hep yalnız kalan

kadın hissettiği kadar büyür

ve üzerlerinde sigara söndüren deli tanrılar

çünkü yoklar

ve ağlamak söndürür yangınları

derimiz kurumadan, nem var kuzum

gel kurban edelim, gel kurban olalım

Görsel: Armand Seguin, “Yapma Cennet” (1895)