kapının iki yanını tut sıkı sıkı

senden akıllı, senden vahşi

pençeleri arada, büyümek 

yırtmak istiyor dehlizlerini

parçalamak teker teker

yeni can o girecek elbet

sıkıştır sıkıştırabilirsen

senin iki kelimene karşılık

üç ceset çıkarıyor kitaplardan

ağzıyla ağız olma

hayalinde ıslak ıslak kazandığın münakaşalar

akıp gidiyor

çünkü sen nerede yoksan o hep orada

o sarışın, sen esmer

sen esmer, o sarışın

beyaz saçlar buldukça yastıklarda

minber önlerinde, haç altlarında, saçaklarda

kutsal suyun süzgecinde

daha da hiddetle asıl

sendeki kapının örtemeyeceği

bir yara ki ölüm açıldıkça açılıyor

çarşaf gibi, yelkenli gibi

o gencecik oğlan kız oğlan tapıyor

devasa bir olasılık boşluğuna

sen inkar et

üç beş din çeperinde ruhani ve şiirsel

senin iki gecen ona bir gündüz

alma onu içeriye

zincirini dola kimliğine ve suyunu

çıkarana kadar sık

o başkası

o diğeri

kapının ağırlığını duysun

burada olmak için

neleri kurban ettiğini

kimleri kaşıdığını

bilsin yanıklarında

onu tuttukça mesafede

paslanmayacak

demirin tadı ağzına gelmeyecek

ve en az onun kadar mükemmel

mükemmel hissedeceksin

görsel: Enrico Robusti “Romeo & Juliet”