çok kafa yardı, çok kafa; jöle gibi aklı Naci’nin şu

an içine biraz da votka katarak yılbaşı partisini

beklemeyi düşünüyor, tek bir gece tek bir an her şeyi çözecek

ama artık parti olmadığını, çünkü partinin her şeyi ele

geçirdiğini biliyor, ama, ama, ama kabul etmek istemiyor

sene 1984, elinde Winston sigara… işte kavga:

kalbin isteği, aklın söylediği

aklın bildiği, kalbinin iteklediği

ve kafasını gidip doğrudan öbürünün kafasına vuruyor

yarılıyor, ömrü de

kadın, erkek, cam, taş, hayvan, minnet, iffet

patlayınca balonlar, karpuzlar, o güzel renkli sıvılar

yavaş yavaş, ayyaş ayyaş

birbirine karışıyor, ebru değil, akıl aklın içinde

insanlara gidip durduk yere kafa atmasının sebebi bu

sekse çiftleşirken tekilleşmeye hayvani çağrı

kırmızı kırmızıya, anılar anılara, pişmanlıklar pişmanlıklara

ve gene aynı şekilde kavga ettikçe zihninde

ıstakozlarla kaynarcasına onlarca insan yaşamaya başlıyor

böyle indirdim resmi, reisi

donunu indir anca sen Naci

en son ne zaman kendin içine için yaşadın?

Naci biliyor, o kadar yer yok, zaman yok

ama vurmuş bir kere, vurmuş alışmış, kudurmuştan kuduzdur

düz durmuyor, iki meme, iki amele, iki meale  

her şeye kanabilecek kadar kelime kaybediyor

yeter ki canı yansın, yaşadıklarını bilsin aklında

hayatının tanrıca çizilen çizmesinde

kendi ayak parmaklarına bile yer kalmamış

sıkışmış, kendiyle sıkıştıkça iyilerini kaybetmiş

iyi parti, dolar indi kalktı, dolar boşaldı

öyle daraldı, akla zarar, çiçekleri sol, yüzü sarardı

kıyıyı ve gelgitleri düşünüyor, üşüyor

üzerine kitabın kapağını kapatıyor, örtüsü, dürtüsü

aklına dünyaları alıyor ama dünya aklını alamıyor

ne iştir, ne içtin votka karpuz jöle beyinli Naci?

Görsel: Kenne Gregoire