deliydi ne yaptığını ne kendisi

ne biz bilirdik hani kediydik

bizim dilimiz acıtırdı

anlatamaz anlamazdık

al bayrağı sırtına dolayıp koştuğunda

alının tam orta yerinde bir mermi

yaşıyordu bile ölmeden

göremedik

düşman edilen çocukları denizde

temizledi kurşun asker

batar tabya ve demir dikenler

yıkadı ellerini ayaklarını sabunlarla

silahları karıştırdı Naci

orduda sevmediler hep yalandı diye

kuyruklu diye memleketi kurtar

dığını dağından sürdüğünü

unuttular iman tahtasındaki

mermiyi ve dua okuyan papazların

korkusunu ona sarıldığında

dinden çıkarcasına çağladı Anadolu

Naci’nin kıyafetleri boldu

büyük gelirdi ne tutsa tutsaklıktan

kursağında bir hürriyet kalmıştı

sarıldı ve aldı

görsel: Hans Larwin “Asker ve Ölüm”