yaşlı adamdan korkuyu alıp çocuklara verdiler
altın makaslarıyla yolu kestiler
umutların kabardığı
hepimiz
bir sokağın sonu olduk
elimizde fenerler
geçmişi arayan güruhuz
geleceğe at arabalarıyla giden
bir biziz
1900 insanın hayali
birinin sığındığı aşk ve hürmet
içimizdeki peygamberi uyandırıyor
görünmeyen ayaklarımıza eski vakitler
isyanlar, endişeler
zincirleriyle
çok fazla ay var göğümüze
takılıyor ve silemediğimiz kirlerimiz
gönlümüzde yük
geceye sırtımızı döndük
yürüyoruz
ancak yaşamış olanlar dönüyor
görsel: Albert Birkle “Leipzig Street”