yaşlı adamdan korkuyu alıp çocuklara verdiler

altın makaslarıyla yolu kestiler

umutların kabardığı

hepimiz

bir sokağın sonu olduk

elimizde fenerler

geçmişi arayan güruhuz

geleceğe at arabalarıyla giden

bir biziz

1900 insanın hayali

birinin sığındığı aşk ve hürmet

içimizdeki peygamberi uyandırıyor

görünmeyen ayaklarımıza eski vakitler

isyanlar, endişeler

zincirleriyle

çok fazla ay var göğümüze

takılıyor ve silemediğimiz kirlerimiz

gönlümüzde yük

geceye sırtımızı döndük

yürüyoruz

ancak yaşamış olanlar dönüyor

görsel: Albert Birkle “Leipzig Street”