Yankılandığını biliyorum, odalarında huzur diye

Kara sarmaşıklı duvar kağıtlarının delisiyle

Ölümü tatmış gibi sevişmeyi kokladığını

Dilini unuttuğunu, bir hayvanı kurtardığında

Bir boşluğa hep gözün daldığında

Bir ses beklediğini, yüzeylerin parıldamasını isteğini

Rastgele gülümsemenin derini yüzüp göğe gerdiğini

Tanrını avucuna alıp dilini değdirdiğini

Seni getirecek yüzleri beklerken kendini

Zamanın çekirdeğini kırmışken yitirdiğini

Üzülemeyecek kadar ağırlaştığını

Suyunun gözlerimde dinlenmesinden biliyorum

İnadı kesip İsmail’i kurban etmen gerektiğini