aşk dediğin hayvan sürüklediğin 

kokuyor bir zaman sonra

toprağın açtığı yaradan açılan

çiçeği sormuşlar

dalından yaradana bağıran 

baharın kolundan tutan

kışın erkekliği

son raddede arası açık iki cılız tahta

aklın oyunlarını atlarım diye

dünyayı şah-mat ederim diye

atla zamana

düşünerek düşen bir mucize

o hayvan her gün yeniden canlansın diye

ateş kedileri samanlıkta seyran

ölüler kısrak olmuş koşuyor

Ukrayna’da Filistin’de

bulut kuşları melek bitleri onca kesici çeşni 

sonunda eve gelip kılıcını çekiyorsun

öldürecek kimin var

kendinden aşka

görsel: Midjourney / Cihan Yurdaün