bir bedeni diğerinden çıkarırken

diğeri hep diğeri 

boşluğun gözleri aşkın üzerinden yürüyor

hakikati ters çevirircesine hayatına kilitlediğin

aynaya karşılık gelen mi seni gören mi

çok sevme ama sevil e mi

senin için ölenlerin bahçesinde bileğine kadar toprak

paranın aşka çevrildiği atölyede eli ağzı bağlı

çiçek atıyor göğün işaret eden eli 

bazı bazı kaçamak bakışlar uyanışlar

bir bedeni diğerine çıkarırken 

devşirdiğin aklında kalanlar 

devşirirken bedeni beyazlaşan kırışan 

kokuyu ismi unutuyor da insan kendi elini

bir veya birkaç organı ödünç vermiş gibi

insanları unutmak için acı

acı lazım tekrar eden 

günahlara bitişmiş üşüyen

silkip atmak seni tutamayan bedeni

Görsel: Ettore Aldo Del Vigo

we never asked for it, but death came early

stains and color-depth here and there

on the fabrics of time, a severed head is a banner

on a cloth banner is a head, is a God

a repetition of the mind-body duality lit ablaze

mixing sanity with time and mimick with error

time travel is a state of mind without bays

have you thought about not existing?

before birth or after death

you’re part of whoever you’ve met

high as a meth-head, low as a fundamentalist

thinking diagonally pinned to the forehead

oozing blood is four-shadowing

Saint Veronica comes and wipes your sweat

dirt and blood, grinding-pride-grounding

everyone needs forgiveness-sweet

Image: The Veil of Saint Veronica

seni kimse kurtarmayacak cinsiyetinin

sarı saçları papatyalarla açıldığında

kızardığın ve olduğun küçük şeytanı bir

sen başını yastığa koyduğunda uyandırırsın

ormanın cinlerini saldığın elma ağaçları uzaktan

herkes çocuğu sarışın mavi gözlü olsun ister der

hayıflanır her sene on bin çocuk buharlaşır

kimi amcasının dölüne karışır kimi babasının sigarasına

kimi de ezilir anasının apış arasında

ki sen güzelliği tutacak o kadar çok şey aradın ki

narin kalıyor ölümün dudaklarda

çok hafif hatırlanmak için iki hafta sonra

küfrün zevkinde seni hep şeytanlaştırıp sarıyorlar

öleceğin yeri ve günü seçercesine bir serçe

öyle seç arzularını, çünkü seni unutacağız 

büyük ayaklarının içinden küçük ayaklar geçirdim

ölümü isteksizlikle boğdum

sıcağı camın dışında tuttuğum için kumruları

odalara saldılar

beyaza badala badala duvarlar

yalanlı ve ayıplı ellerimi beyaz dişlerimin

arasında tutuyorum aklımın ucundan

başka bir bahçeye açılmasın

beni zaman tırtıklarıyla çalanlar

atlıkarınca aklımda ısır ısır

ahlaksızlığımın tanımı her şeyin bana obje olması

sessiz kelimelere boğdukça 

bir cadının aya tutulmuş kalbiyim

kendimi döne döne 

güneşe şikayet ederek yakıyorum

niye hep kötülüklerimi hatırlıyorum?

iyi ayı balımı kim yedi de günah çıkarmaya

minbere çıkmış bir şaşkın oldum

durduk yere kendimi taşlatıyorum

görsel: Döbröntei Zoltán

ah gözümün nuru ay ışığım

seni öyle büyütmüşüm ki gözümde

kanatlanıp gitmişsin, beni iki kadeh rakı

bebekleri ile bulutlu bırakırken

ışığımı yalamak istediğini bilirdim de

dillendiremezdin sen, başımı eğdiğimde

sevgimi hep zayıflık sandın, ki sandık içleri

sana daha çok yakışırdı, çeyiz sandıkları

varlığının metalaştığı Samsa gibi böcek

leşti

aslında güvenmediğin güvelerdi, seni çeken

gelinliklerle, oyalayan, nakışlayan, işleyen 

demir parıldar aklımızdan geçen bir mızrak

vuslata katledildik seviştikçe

ve güve sevgimiz değişmeden

kızdığımız gibi büyümüzü bozacaklar

korkma da ay ışığı aşığı olalım

Görsel: Anonim

aşk dediğin hayvan sürüklediğin 

kokuyor bir zaman sonra

toprağın açtığı yaradan açılan

çiçeği sormuşlar

dalından yaradana bağıran 

baharın kolundan tutan

kışın erkekliği

son raddede arası açık iki cılız tahta

aklın oyunlarını atlarım diye

dünyayı şah-mat ederim diye

atla zamana

düşünerek düşen bir mucize

o hayvan her gün yeniden canlansın diye

ateş kedileri samanlıkta seyran

ölüler kısrak olmuş koşuyor

Ukrayna’da Filistin’de

bulut kuşları melek bitleri onca kesici çeşni 

sonunda eve gelip kılıcını çekiyorsun

öldürecek kimin var

kendinden aşka

görsel: Midjourney / Cihan Yurdaün