Gözlerini deviriyorsun

Ellerini açmışsın

Bir yozlaşmadan bahsediyorsun

Ağında tat yok

Sırtını dönmüşsün

“Makamın bir ağırlığı olur

Başaklarını açmışken almazlar

Eleğinle gitme değirmen dereli derviş”

Diyorsun kendine rüyanda

Yürü ya kulum

Dese baş tanrı tartanlar

İnanmazsın “artık” din dersin

Seni üflüyorlar deliklerinden

Ezgiler dizlerinde

Çıtırdayan namaz sesleri

Yüzünden camiden

Kovulmuşsun

Üç duayı sığdıramamışsın bir kaba

Tecavüzcüye tecavüzcü dediğin

İçin senin ipini yağlıyorlar

Ağacın avuç için

Ahiret konuğu

Beyazların sakaldan seçilmiş

Kazanacağım diye bekliyorsun

Nafile eleğin duvarda

Ekmek oldun hamursuz

Şarap yerine zemzem

Çiğniyorlar seni Naci

Üzerindekileri üzerindekiler

Çalıyor birer birer tarlalarından

Görsel: Corneliu Baba “Pieta”

üç beş kişi ölümlü diye

gömüldüler yandılar biçildiler diye

biz de ölecek değiliz

hayalimin uçları kırık bak

düşleyemiyorum lehimci baba telin kıvrık

sıcak ağzımın değmediğini yiyemem

aklımın içine bir böcek oturtup kemirten zanaatkar

deli dediğin müdürleri kalem odalarından çıkarıyorlar

bak sen diye şölen gibi karmaşalarda afaki bir heyecan

bir Lut kavmi endişesi var

birkaç kelam etti diye melun bir ruha

hokkabazlık yapmayacağız elbet

hepimizin görünmezliğini para ile

kaldırsak herr ağzı kokana

sanat miskin bir mahlasın ardına saklanır

bize küfreder gidici gidici

ölen ölmüş diye ben ölmem

ben sonsuzun sonuna takıldım

sallanıyorum içimde iftihar eden duygular var

Naci diye bir adamı Naciye’ye sevdiriyor

pazartesi sabahları parkları gezdiriyor

sen dişini fırçaladın mı?

sen yok halini düşündün mü bugün?

gel Naci’ye sür yüzünü

O sana soyulsun olsun sağ sol

Görsel: Bogdan Prystorm

Evini sürekli uçurumun köşesine taşıyan sen

Dalgalardan, heyelanlardan şikayet eden sen

Bir rüyadan çıkarken aklını kirleten el alem

Naci, acemice isteklerin kırkında kırılıyor

Olmak olmak demişsin Danimarka kıyısında  

Fiyort almışsın zihnine, iki yakan bir değilken

Kuzey’in oğlu kanatlanır sen ah et düştükçe

Sahilde deniz kabuklarını çiğnerken ağzına

Kan revan ihtiraslarına yıkılmamış duvarlarına

Sür ıslanırken dalgalarla sen anca dalga geçerken

Eviriyon çeviriyon çaktırmadan çakılıyorsun

Başını bağlamışsın ağrıdan çıkamıyorsun karşı

Bir pencere kocaman bir ufuk yer dans ediyor

Ayağının altından kayan yıldız anbean sen

Naciye’ye şükret, gümüş köpüklerinde her akşam

Eve gelen düşüne, şükret parça parça bölünmeyen

Kendine has bir takım takıntıların gemilere

Yolculuklara inanıyor, fakat evin tam bir çelik

Yelek ve sen üşüdükçe vuruluyorsun kalbin delik

Deşik eşiğinde doğmamış çocuğun beşiğinde dört

Yöne ayrılmış yerli hikayeleri, kum taneleri

Savruluyor sen düştükçe küçük kuyunda baban el

Yapıyor gel ben ol, vaktin gözünü kapa dilinde

Evinde duruyorsun biblo gibi el gibi ağır mı ağır

Görsel: Wayne Thiebaud

hüzünlü bakma öyle 

yaşamının parçaları ağzında ıslanıyor

açlığının şekli yok çünkü

bir şey desen seni isteyecekler

sussan gönül razı değil, şiirmiş

vişne çürükleri, sevdiğin renkler vücudunda

kelimelere dönüşüyormuş ölmeden, dokunuşlara ahlaksızlar

diyen ilk insanların edep yerleri, incir yaprakları

ve şeftali yok ama nektar var, yakınsın

bilemiyorsun ki doğru mu yakaladın yelkovanı

kendini sunduğun hep birileri var yok arasında

sırtındaki yükü, yüzündeki insanı iki kere koymasalar

çağırmasa aklın seni

kitap koymasan bulutlara kızıl gözlerinle

yakınmayacaksın iki taneyi bir ağaca

iki kuşu bir taşa kurban etmeyeceksin

ellerin kirli diye güzelliğini unutacak değilsin ya

içinde ne varsa taşıyor bize çünkü

en az bir kez sevdin sevildin

görsel: Alexandra Waliszewska

ahireti sağ tarafına yatırmış uyuyor

odasında körebeler ayetler okuyor

Naci’nin iki yanağından al al

kasıklarında ince sızı rüyalar

bir şehrin tokadı sessizlik

dünyada tek kendi varmış gibi

yolculukları anımsıyor camdan arabalarda

geçip giden kasabalar

yoldan içeride vadilerin derininde

bir tanesinin çekirdeğinde

cıvıl cıvıl bir narenciye bahçesi

şafak ile çıplak ayaklı sevgilisiyle

yürüyeceklermiş turuncu

öyle bomboş sokaklar

tek katlı evlerinden süzülüp

çimenlerin denizinden

portakallar ellerine, mandalinalar

çiğler çiğlere değer diye

azcık ürperip sarılmak için

bahçelere çağırıyormuş dikenleri unutmuş

dikilmiş bir çiçek, bir yılan, bir adam

öyle güzel bir kız olmuş Naci

aldatmamış hiç gözyaşlarını, adamları

üzerinden atlayan kedileri

ahireti sol tarafına batırmış kanıyor şimdi

görsel: Françoise Felice