Kuşun Kadını Gece
biçimsizliği seviyorum anamın kuzguna dönüştüğü
akşamı
kedilerin koridorlarda koşarken duaya
benzer sesleri
benim çıkardığıma kanatlarım şahitlik ederken
eve kaşlarıyla dönen babamın tüyleri
ayaklarını bitiştirirken ilaçlarımızı bulmak için
kabarttığı
dönme dolaplara asılıyorduk lambanın cini
bizi sevdiğini
hatırlayacak ve sevdiğine yemin edecek
günahları tükürür gibi affedecek bir aidiyet
ışığı insanca yanmak için
akşam ezanını ve arkasındaki gölgeleri
izliyor
parıldayan göğüs kubbemiz olduğuna yemin etti
her iyi olduğumuzu söylediğimizde bir inci kopardı
ömrümüzün sahih olduğuna
boyna dolanan o yılan
kolyeden ancak ruh kanatları ve yüzü kadın kaldı
kuşun kadını kanadının koptuğu an
kıyamet kopmadan tek olduğumuza
inandırın duayı kuşa