aşktan anladıkları

mısraların dehlizlerinden

uçsuz bucaksız deryalardan

göz göz odalardan  

kutulara sıkışınca kalbi delik

bir kadın yüzü tahtalarında ıslandı

sevgisi akıyordu kan gibi

avuçlamaya kalksa da yetmedi ufak elleri

tutmaya kırmızının şerrini şehvetinde

yüzmeyi bilmediğinden boğulacak

gibi oldu hep seviyor sandı dudakları

kızarıp da dudaklarına kapanınca

öyle gerçekti ki kadın kelimeleri

yalanların gizlediği 

bir avuç anıydı şimdi aşk

filtreli fotolardaki yıldızlı geceler

yalnızlıkla mühürlü ruhu kadehlerde bastıran

anlamsız karabulutlar, bir yağmur, bir fırtına

sökmek bilmeyen şafaklar

en mahrem köşelerine

çöktüğünde

yüreğinin o devası kubbesi

Janus kadın da elbet yıkılacaktı

kendini bilmeyenin ölümü

sonsuz olurdu tekrarında

kül sözler toz duygular

yine yeniden suya muhtaç

açıkta yaralı kalacak cennetler

cehennem tadında kalben gömülüydü

 

Resim / Picture: Cesar Biojo