aynadaki canavarın tek

bir dişinin batacağı karanlık

gözlerinin affına sığmayacak

bir dönüşümü fişteklerken

kendi umutlarına kısır

dolaşan gönlünün ağlarında

isteyip de gülemediğin

çehrelerinde çelimsizleştiğin

kadınların ihtimali

boğuldukça basiretsizliğinden

kurtulan kıvılcımlar

son kez seviştiğini bilmediğin

senin hicranların

her boşaldığında aç bir çocuk doğuracak

kamplarda tozu duman yaşamaya mecbur

bir mültecisin sen Naci doyumsuzluğunda

kırık kaderli ağaç gölgesi

arayan kalpleri yumuşadıkça ölen

savaş düşmanları gibi ürper

kış gelmeden toprağa salık ver

kırka dayanan o ölüm kokulu kumaş

nehirlere kimi gömersen göm

geri gelecek ağzı balçık   

dudakları bıçak

gözleri diş diş…

Görsel: “Judith Beheading Holofernes” by Caravaggio