sarar şansının tomurcuğunu

yıldız tozundan tevekkeli

bitmeyen sözlerin dalında

okumuş yüzler kitaplar

sonbaharın sıkılıp düşürmediği

bir sen varsın çeperinden gayri

keyfekeder filizlenen zamanın gamı

tutuşmuş iri nefesinde

yarasından birkaç fersah ötede

ben hisardan hisara bakarken sızlar

Tevfik Fikret’in kemikleri

sıkboğaz ettiğin sevgilinin

“sevdiğim bir kıyamet olmuşsun”

mor salkımlara özenen izleri

aşkın okulu yaşatan o ruh kelebeği

yeşillerini eteklerine almış handan

göbeğinde ağırlıyor hicranları

koşarken kıvrılan yokuşunda

o kaygan tepenin Boğaziçi

sükûneti büyütüyor her kaçan

yaprağı gözde bir ölümlü çocuk Naci!

Resim: Denis Sarazhin