sardıkça omuz başlarını toprak

dudakları ateşin imanından

ürker mümin mahluk Naci

 

bir kedi bile yaratamayacaksın ki

tanrı kollarından tutmuş silkeliyor

düş bir düş diye başlangıcın ağzında

dilin döndükçe bıyıklarını ıslatıp

teslim oluşun yumuşak dokularına bırak

patilerinin en pembe yastıklarını

 

uyku dediğin nedir ki varlığının

titredikçe zelzele yaratan tınısına

pansuman tadında bir yalan

tanrı kedi o tırtıklı dilinden

ancak istediğinde sever seni Naci

hiç okşandıkça irkilmemiş benliğini

 

iradenin cami duvarlarında köpeklere

yalatmışsın gençliğini unutmuş

adamsın sen sakalların beyazladıkça

öfkeni kış uykusuna yatırlarda 

sinsi dokuz canını kurban hayvan

dini gece kılıklı vaiz Naci

 

aceleni çocukluğuna gömmüşler

emzik gibi tekrarlarsın parkı

kediyken insana dönüştün babandan

sana bir masal mavi gözlü

dönüşüm ve doyumsuz bir korku

tırnaklarını geçirdiği ağaç yaşlı adam

 

sardıkça omuz başlarını toprak

dudakları ateşin imanından

ürker mümin mahluk Naci

Görsel: Hieronymus Bosch “The Temptation fo St. Anthony”