kış günlerinin ucunda

böğürtlen yiyen birer çocuk

cemalinde ışıldayan kelebekler

dudaklar çarpıştıkça

dağılıyor zehirsiz kıvılcımlar

incileri çağlatan tebessüm

saflığın esmer hali eserken

tülleri aralayan gözlerde

kısılmış sonsuz çekingenliği

ahşap bir evin göl kıyısında

dalıyor saklı bir ormana

sarmaşıkları sıkıştırdıkça

koca kedilerin izlerine

tutunduğu dalla sevişmekten

nanesini bulmuş koala misali

usta bir karışım dilimizde 

eriyor sözcükleri sevdikçe

Görsel: Carlos Jacanamijoy “A La Hora de Hacer Los Instrumentos”