içinden çıkılmayan bir gökyüzü vermişsin bana

neresinden tutsam parçalanıyor üzerimde

bulut lekeleri hayallerin daimi vakitsizliği

ayın teninde dehlizler damarlarım atarken

mora çalacak neredeyse lacivert yüreğim

serkeş kopan kıyamet çilemden geçip giden

kuşlar peşimde kuyruklu yıldızlar

bir güzelden diğerine  

gece bekçilik ettikçe

aşkın uzanamayacağı hiçbir şey yok

ipekten perdeler gözlerimin önünde buharlaşan 

hicranlar alemi saran sessizlik çiğ gibi

bir kadın bir adam bir kadın bir adam

karanlığın karnına yek vücut

karışıyor feza içimizde belirdikçe

Görsel: Marc Chagall “Paysage Bleu”