iftar gelmemiş kadın ölmemiş

ağzımız kokmuyor

ufak canlılar sevdiğimiz

tanrı bellemişken bizi

anam ölmüş onu her düşündüğümde

tanrıyla rakı içiyoruz

ve bir günümüzü geri veriyor

tövbe edeyim diye

yirmi sene nerdeyse dilim kuru

Müslüman ol  bir kez daha diyor eli yok ki

vursun yüzüme

kırkında peygamber

sarılıyorum öpüyorum

kim severse beni çoğalırız diye

kaşıklarla çıkarsınlar beni çeperinden

yatıyorum sol yanıma

kalbin kırmızı izleri can

gökyüzünde bir yüzü arıyorum

işaret etsin sonsuzu uzuvların güzelliğinde

o kadar geniş ki bulamıyorum

seviştikçe boşluk

iğne ucu aklım, karınca duası yüreğim

düşünmek Pepe’nin yokluğunu

istemek mi, öyle düşüm olsa

açmışlar içimi nar nar

yokmuş içim, çokmuş içim

duy diye uyan diye, tırnaklarım

bıçaklar, biliyorum her yanıma

korkunu bileyim diye

kara suratın herkese aynı olsa da bana tek

kimse daha duymadan

Romeo’nun Juliet’i gibi

okudum, dilin kemiği sivri

yaşamak yetmiyor ölmeye

tüm ziyanlara istiare ile yatsam da

bana biri gösterse bu ölümlerin

kalımların manasını

gel seni yaşatayım şiirimde Pepe

ama sen gene de lütfen daha gitme

içim hala kapkara tüylerinle

daha uçacağız karga dillerinde

Görsel: Diane Irvine Armitage