NCY

herkes çok güzel parıldıyor

herkes yangının bir köşesinden tutmuş

yandıkça gülüyor, güldükçe harlıyor

ateşten kelebekler ürpertilerimi

sen düşleyen ferden

gittiğim yerleri çizerken

yanık yanık

kalbimin renginden çok derdinden

derin mi derin

her şey için çok geçken

geçemiyorum ben eksilmeden

uzvumdan, halimden, hareketimden

yana yatışımdan

ölümü düşündükçe küçülen

yüzüm, çöken çenem

çıkmayan sesim

unutulacak dokunuşlarım

ve dikenleşen düşüncelerimden

geçemiyorum

o damarlarından, içinden

seni bana tanrı yapacak tanrıya

Görsel: Phil Hale

yüzün yokluğu

acımasızlık doğurur

*

anamın gülümsemesi gaybın elinde

tanrı hapsi

*

rehin hüzün iki kuş

uçuk bir yalan

*

dallanıp budaklandır

hatırlamak istedikçe

*

ifadesizliğin huzuru

kaybolduğum ormanın ismi

*

ya dün ya

bugün

*

o gün gelecek

*

Görsel: Alejandro Pasquale

ne getirdiğini bilemedim hiç

umuda benzetsem fazla kırmızı

aşk desem fazla görünür

elinde tutamazsın

dünya doyurmaz kimseyi

kapı aralıkken 

kaçtı kaçacak

Klimt desem klitorisin

saçların kıvır kıvır kızıl  

bir ziyafete katkı ziyan ötesi

açlık kalbin kendisi

o kadar çok seçim arasından

senin yüzün yaşlılığın

odama alıyorum aklımdan

sırrını çıplaklık giysini

sırtımda omzumda yak

ufak şişeler ağzında ağzım

zehirli dudakları sür sürgüne 

renklerle gelsek beraber

küçük ölümlerin diline

mordan başlamaz kadın olmak

büyür de büyür

içini güldürür yüzünü değil

yarım deve adımları üzerimde

açmışsın sonsuzu köşende

çiçekler eziyetler aşkın  

beni sat, beni özle

herkesten önce gizle içinde

Görsel: Leonor Fini 

bir minyatürün köşesine sıkışacak kadar  

birkaç beden şekilsizden şekilsiz

bir adam kaplumbağa terbiyecisinden önce

elinde sopa yok ama seni dürtüyor

resim yapmak yasakmış gözünde dili var

şirk düşme sirke git dercesine

hadım ağasının çenesine vuruyor

odanın tek boyutlu şehveti

tam bir ucube macunu sürülüyor

başında anan bekliyor sanki

mavi melek elbisesinden tut çıkar

kaldır onu

dürtülerini pastel renklerde

soldurmuşlar o mu bu derken binlercesi

havvasını köle pazarında seçen ademin ardında

havasını alan adem şövalyesi

maskenin ardında bir tanrı var sanki

kırp kırp göz kanat kırp

yeşil kapının ardında

dişlerine bak diyor saçından önce

kılıcın kınında bahçeye kadar

iki sürahi bir kapı

ya yanlış seçim yaparsam diye korkan

cengaver cenk etmeden ölür

hem de bin kere alim olmak isteyenin

akıl kerhanesinde defter dürülür

sayfaların o uçları kıvrım yılları

karınca duası elinle kapattığın yerin altında

ölüme iksir aradığın yuva

seçemedim yağmurun vurduğu

yerleri

alacalı kaldı aşk

kırmızı meleklerle 

soyunmuşum gözümde

çeperlerim senle ıslak

bir deri bir kemik

ayrılık bir yüzüm olsa

bağrıma ciğerime

eve dönen aydınlık sütümde

gel tat beni ıslağın kokusu sinmiş üstüme

ya arzu ya da gözyaşı

akarken oluklarımdan anam

döktü içime bağıra bağıra

kaç kere ölse de başucumda sıcak   

bir anı taşımış dilime

düşün nağme

belki ben hiç ölmem

bir şarkıya ait olur

dilinden asla dönmem

ey tanrının gümüş çocuğu!

acımasız olma şimdi bu kadar

dua dediğin avuçlamak

apış aran da ne bulduysam

duymak kum gibi 

herkimsen başımızda dün gibi

yarının unuttuğu

yıllar yırttıkça derinden

durma dudaklarında çoğalt beni

Görsel:Jean Fouquet “Virgin and Child Surrounded by Angels”