Şiirin resimle buluştuğu yer / where poetry meets art
huzurumdan için huzurumda
ölüm var
ismi
alim
yandım bilmekten
zulasında
babamız efendimizin
zulası
eteklerinin altında kaybolan
ağzım küfür
açlığın açıklığı
sarındığım kelimeler
doyumsuz
kurtların postu
sarı gözleri “papa” zulmü
kuzunun kürkü korku
Mevlevi’nin elleri
aşağı yukarı
dönecek
gün
düğün günü
görsel: Konstantin Korobov “Agnus”
cennetime almıyorlar beni
ağzımda papatyalar nergisler elleri
çok aşk içmişim
karnımda balık denizleri
bekliyorum yüzüm kumda
tövbelimde aklın martıları
aklım iki cam kırığı avuçlarımda
nefes alan yüreğim
dilimden damlayan kızılcık şurubu
alçakmışım kalp yırtmışım
ağacın dalların paçavra adammışım
kuşkonmazlar kasıklarımda
doğru söz deli dölü
tövbelime inen yol
düşlediklerim düşman kesilmiş
içim şimdi sadece şimdi
tanrının karın ağrısı
yakın da kurtulalım
cennetime almıyorlar kimseyi
görsel: Maria Elisabeth Merlin
baştan başa kırmızı elbisemle
gezdim Polonya’yı
beyaz örtüde ayaklarım
sürülürken
ölüm kamplarından kemikler çaldım
fareleri besledim
evimde büyüttüm korkuyu
bir şöminede kemikleri oduna çevirdim
çıra niyetine iki çocuğu
tanrıdan gizledim
Habil, Kabil
hiç kurban olsun diye
ana oldum
yeşil sarıklı bir cini içimden çıkardım
ölümlü günleri sayarken
unuttum
sınır dışı edildim etimden
ruhum bir bardak çıktı
aşığın şarabında dudaklandım
alın yazılarında büyüyorum
bana aşk dediler varolmanın rızkına
raks ettikçe deliren
görsel:
Naudline Pierre “An Eternal Restlessness (2018)”
o kadar çok dua ediyor ki
isminin yankısını camii boşluğunda
buluyor her gece
kubbenin tam altında
camdan bin kalp
asılıyken
iki göz iki kanat
aklın üzerinde
mesafeleri yakınlaştıran
şah damarının içinde
metalik bir ilahi
meleğin elleri boğazında kapanırken
huşu içinde
o kadar çok dua ediyor ki
bakışlarının seni delip geçtiği çıplaklık
kendinden korkun kafiye buluyor
yazdıkça boynun nefesin kesilen
ölü sevici
kelime ağacına asılmış
hangi cümle canlı ki
sonbahar geldi dökülüyor yapraklar
içimdeki karanlığın sana bulaşması için
tutuyorum yanık avuçlarımda kül
biliyorum şeytandan bir şey kaçırdığını
herkesin dolu günah kesesi
kuruyor, bükülüyor
vücut dediğin
cennetin yaprakları
kasların, duruşun, ışığın
sen de kendini yok etmek istiyorsun
gölgelerin, sensizlik güzel bir şey
sensizlik sessizlik, hiçbirinin vücudunda
sözcüklerle delilerle dans etmek
taş plaklar, bebekler, topuklar
utançla kırılana kadar
herkes şeytan olmak ister çocuk, bir Yehuda
çünkü bilir tanrıyı en çok onlar sever
en ahlaksız teklifini kabul edecek kadar
sever ve ısıra ısıra kendi kuyruğunu
kanatlarında biter
vicdan azabı Allah’ın nuru
Görsel: George Dawe “The Demoniac”
aklımdan kelimelerimi çalarak var olma çabanı
bu sahte şahika sahnende duyuyorum
takdir etmekle beraber
günahlarımı güneşte kurutulmuş domatesler gibi
günlük sıkıntılarına meze etmeni
domuzular gibi istemeni
rakı diye arzu suyumu içmeni
seni ve dünyayı artık insan değil de
insan ötesi bir metal parıltısı gibi
görmemi
meme uçlarını değişmez gerçekler gibi
dudaklarımda büyütmeni
artık umursamıyorum
etimin yerine demir taş toprak geçeli
dil kullandığımızdan beri
insan olmadığımızı fazlası
biliyorum
sevişirken takır tukur ses çıkarmamızı
araya sıkışan onu bunu
eski sevgilileri
ana babamızı yataklarımızı
öldürmemizi
mazur görüyorum çünkü
bir makine pişmanlık duymaz
görsel: Phil Hale
bulutun tanırının sakallarından
yalnızlığa kovulduğu gece
gene gene tanrının rahminde açık
maviden önce
deniz dizlerinde gülünce
aydınlık
öyle parlak bir çakıl taşı bulacaksın ki
bir tek senin gözlerinin balı nefsinden hafif
kuş tüyü dokunuşlar gelecek
pembe mi pembe avuçlarına küçülünce dua yerine
kuşların kanat çırpmadan süzüldüğü enginde
huzurunu bulmuş tebessüm
bir tek seni dinden ayırıp
güneşten gönlüme tutuşturacak ve günah
sömüreceğiz
pamuk şekeri bulut dilimizler
görsel: Vanni Saltarelli
eve geliyorsun akşam
hiç görmediğin bir oda, göğüs kafesi gibi açılmış
sıkışık nefes katılaşıyor
geriliyorsun ağızdan ayak parmağına
kasap dükkânı köyde boncuklu ipli hasır kapı
aradan kan ışığı sızıyor
ipler kıpırdıyor kurban eti kokuyor
insan insan içinde kendilerine cemaat
içeri giriyorsun ve en sevmediğin insan sana bakıyor
yerinden kalkıyor hemen
“affet” diyor, “hata ettim, kurtar etinle”
eline sarılıyor, yanağını sürüyor
gözlerine bakıyor
elleriniz kan ter içinde, karışıyorlar istemesen de
“affet” diyor, senden çok daha iri
bir içine girsen yaşayabilirsin fark edilmeden
dokunuşunda tanıdık bir ihtiras ve çekince var
sakladığın bir leke sanki
bu işte en sevmediğin, nefret ettiğin
herkes hem fikir hem de et
adını duydukça heyheylerini çıkaran
o tür şeyler düşündüren çıngıraklı zat bu
“gel yer değiştirelim” diyor “her şeyim senin olsun”
cinsel organlara kan gidiyor
öldürmek ya da yaratmak, işte mesele
ne yapacaksın kan-dıracak mısın? affeder misin?
görsel: Maya Bloch
gözlerimin eskidiğini gören aynanın
şahdamarını kestim
tanrıyla
durmuyor hala kızıl bakışları
kırılmayacağını sandığım camın içinden
her geçtiğimde değişiyor
gördüğüm insanlar, yürüdüğüm yol, şehrim
içimde cama üfleyen deli
anlık bir büyü
herkes duruyor
olduğu yerde buzlu camlar
müthiş yoğun ve geniş bir sessizlik
bir anda, istinasız herkes bana dönüyor
ve tek-bir ağızdan
ismimi haykırıyorlar
gözleri üzerimde asılı
…
nefes almamı engelleyen poşeti
bedenimi saran bu ucuz ince plastik deriyi
çekip çıkarıyorum üzerimden
ağzım balık ağzı
anlık nefes anlık
cam kırıklarımı döküyorum
dakikalarımı
az az
parlak kalbimin son yüzünü
çürümesin diye sürdüğüm
aşk cilası, artık yetmiyor
su kırıkları suretler
kesip gidiyor
sonra bir anda herkes işinde gücünde
İkarus’un ayakları da denizde
çekiliyorlar ve delik deşik oluyorum
durduramıyorum sırça dünyayı
görsel:Rick Berry “Cliff Dweller”
bizim büyük yalnızlığımızı küçülten o anları
tutamayan
dokunuşlara açılmayan kelimeleri
sevmiyorum zamandan kaçamayan şeyleri
sıkıştığım bu odayı
tekilliğimi
şiirsiz masayı
bedensiz kanepeyi
sırsız dolabı
hepimize vaat edilen karanlık toprakları
sevmiyorum
çürümekten düşlerini dişleriyle
çekip çıkaran
hediye cesedi
zevkle harmanlayanı ve
bir şapkanın sakladığı aslanın
kükreyemediği sıradanlığı
sevmiyorum gölge
evinin tozunu yok etmeyi
altın sikkeleri
sevişmeye tercih eden aklı
bizi aynı resme boğan her şeyi
kapalı ama aydınlık pencereyi
kıramayan hayali
sevmiyorum
görsel: Vilhelm Hammershøi
olmaktan korkuyorum
insan
çürüyen
eklemlerden kaslardan gözlerden
düşüyor dilimden
söyleyecek sözün ezildiği üzümden
ağzımda hep birinin eli
anamın babamın devletin
zevk vermiyor
hep bir başkasının kelimesi, meali
şarabın yıkadığı
tasavvuf ahlaksızı
bir olduğumuz Allah
ise üst üste bedenleri
tutuyor ar damarımdan beni
onu da öp
bebekleri kocaman
şahdamarımda
yatağımızda mesafe yok
aç sana
aç sana
birbirimizi dokunarak seviyoruz
üzerimdeki tanrı kılıklı biri
inlerken
bizi bizle koruyor
görsel: Eliran Kantor
cam tabutun kırıkları cam
kalbinde
açan çiçeklerin seni öldürmesine alışkın
akıyor kan haberli habersiz arzulardan
bıraktığın bahçelerde bahar
aç sanki
sümbüller açtıkça
insanlar yiyor insanları aşkla
ve biri, birini unutmuyor dikenlerinde kan
aklında zehir yeniden doğdukça
görsel: Gail Potocki “Botanica no 23”
