Şiirin resimle buluştuğu yer / where poetry meets art
yüzümü göstereceğim gözlerini kapattığında
ayçiçeği tarlalarına
iki yol iki hüznü sürüyor
çocuk olduğum için kelebekler ölümsüz
karanlık aldanıyor tuttuğun gibi
ensemin safran denizi senin yüzünmüş
hastalık değilmiş de bir keşifmiş
dişlerini geçiriyor olman olmayan gözlerime
canımı sarı yakıyor
kırmızı
saklanıyor elbiseme ay ışığı lekeleri
Görsel: Jeremy Lipking
yangınlar varmış uçaklar
inermiş kalkarmış yoldan
çıkan adamlar tövbeli bakarmış
sakalları ayetleri ayırmış
şehirler alevler
çocuklar tutuşmuş el ele
sınırların ötesinde mahallelerde
aynı katların basamakları
hain diye asamadıkları
çamaşırları ıslatıp yüzlerine
bastırdıkça dumanları
öfke nöbetleri ağıtları
anaların sıkışmış nefesi
asker taşların arasına
kaçmış topları getiriyor
meşin derisinden yüzmüş
toz denizinden taziye
hasta oğlan oyuncak arabaları
kız çocuk bebeğini yıkıyor
mermiler bombalar hayalleri
Görsel: Gerardo Dottori
üzerimde beton ağrılığı ah eden
kafamda sessizlik eski bir yankıdan
çöktükçe içime neden ben
ayaklarım, düşüncelerim, parmaklarım
üç beş çocuk sanki
karıncalanıyor tozların duasında
beni hayattan ayıran duvarların
tuğlaları, kırmızıları kalmamış
itfaiyeciler, köpekler taş sırtımda
uzuvlarım aralıklardan fışkırıyor
biri beni görsün de çeksin diye
kameraya, el, nefes, hu da hu
filizlenmek isteyen
başımı sallıyorum şehir sevmeden
güneş görmüyor
içimde çiçekler, çimenler
karanlığa sıkışan damarlarım
varlığımın atkısı ellerinde
birinin dünya yükü
duymadığım omuzlarımda
inceliyorum ismimi yazacak kağıda
ki çıkarın beni ağırlığımdan
Görsel: Albert Guash “Landscape”
birbirimize yalan söylüyoruz ki
kıyılarımız hep bu kadar belli
ve suyun ikliminden uzakta
taşlar kadar sert kaderlerimiz
bitiştirirken biz boşlukları
suretlerimiz görünmez
birbirimize
iki nefesle rüzgara
vurulmadan renk renk mesafeler
başka ufuklar örüyoruz ufukta
bizi bağlayan nokta
ölüm olmamalı
kumsalımızın bittiği çizgi
Görsel: Edvard Munch
yüzünü yüzünü çeviriyorsun
bir derdini uyutmak ister gibi
oysa başındayım
aklın
yüzünü hüzne yaslamışım
sırtımda koca bir şehir
düzen yok diye inleyen
bilinç-altım-üstünden
soluyor ayakta dururken
gözlerin
pencerelerden
koyu, gölge, ellerim cebimde
izlendiğini bilmek
her bir parmak endişe
hastalık, azlık
soluk yastıklar, yıldızlar
kaçamadığım sen
tanrım aç şu panjurlarını
işaret etimden ayır bakışlarını
altı boşluktan
istediğin yeşil elbise ben
Görsel: Lucian Freud
yüzünden düşen bin Mesih
yanık dudaklarında karanfil
rüyaların kızıl kıvrılırken
damarlarında görünmezlik
sen ve senden öte
güruhlar, kavimler, katiller
geçmişe bakan bütünlüğün
gölgeni yedireceğin geleceğin
ocağında iki yüzlü tutkular
işaret ancak işaret yakar
ey yol gösteren!
kan tükürmeyi bırak da sev
satıhta bıraktığın suretleri
avucumdan su içen resminde
çıplak bedenin iki yöne
eğilmiş dumandan bir nehir
mülteciler akıyor ölüme
Görsel: Jeff Simpson
kelebekleri çıkarmak için
karnımın orta yerinden bıçakların ulaşamadığı
aşkı yaratan falcının fosforlu gözleri
delip geçiyor geleceği
tuttuğu karaciğerimden kutu
okur gibi keskin
günahları örten
bir sevgi, kardan dudaklar
içkinin ince teninde
köşelenirken köhnelik
içinden geçen bacaklarımdan
yürü yürü yürü
ulaştığın zirve erittiğin
nefsin buğusunda
gömmek için için geçmişi
sarınmak peygamber derisinde
İsmail veya İshak
gömleklerimin dikişlerine
asılmış diş perimin dişleri
bir hayvan katledercesine sevdiğim
Görsel: Daniel Pitin
yavruağzı her yanım
süt dudaklar açıp kapanıyor
hayalin kapıları
kuşları kedilerden ayıran
dev bir perde elbisem
fırfırlı gözlerim uzaklarda
ışığın dili olsa inse
kırmızı gagası
göğsüne kadar bir güzelin
beyazdan siyaha ahlarla
tüylerini dökmeden
iki köpek
biri aç biri niyetsiz
pürü pak kovalasa
içimden geçtikçe kuruyanları
ölü doğa resminden başka
bir çocuk kaçıyor
benmişim hayvanlar
günah benmişim gibi
savunmasız yavruağzı
salonunda curcuna mahşer
inanılmaz kediler altında
aklımdan büyürken
merdivenler sadece zaman
ve neyi görsem vahşi
yalan söylüyor yavruağzı
dünya bizim değil
hiç de olmadı
Görsel: Guillermo Lorca García H.
herkes çok güzel parıldıyor
herkes yangının bir köşesinden tutmuş
yandıkça gülüyor, güldükçe harlıyor
ateşten kelebekler ürpertilerimi
sen düşleyen ferden
gittiğim yerleri çizerken
yanık yanık
kalbimin renginden çok derdinden
derin mi derin
her şey için çok geçken
geçemiyorum ben eksilmeden
uzvumdan, halimden, hareketimden
yana yatışımdan
ölümü düşündükçe küçülen
yüzüm, çöken çenem
çıkmayan sesim
unutulacak dokunuşlarım
ve dikenleşen düşüncelerimden
geçemiyorum
o damarlarından, içinden
seni bana tanrı yapacak tanrıya
Görsel: Phil Hale
tek bir kadının ağzını öpmüş
o da büyümüş
çoğalmış erguvanlara dönmüş
hayallere tutunarak
dallanmış budaklanmış
dehlizlerinde kaybolmuş
şimdi eflatunları, lavantaları
arıyor
köşe başlarında
alınlarda
bina yüzleri ve kasıklarda
kurutulmuş
o anı bekliyor
parmaklarının dudaklarında
bir jilet kesiği
iki yol göz yaşı
iki kırmızı çizgi
Görsel: Heather Clements
yüzün yokluğu
acımasızlık doğurur
*
anamın gülümsemesi gaybın elinde
tanrı hapsi
*
rehin hüzün iki kuş
uçuk bir yalan
*
dallanıp budaklandır
hatırlamak istedikçe
*
ifadesizliğin huzuru
kaybolduğum ormanın ismi
*
ya dün ya
bugün
*
o gün gelecek
*
Görsel: Alejandro Pasquale
elbet birisi en önde ölecektir
birinin değeri
paranın iki yüzünden
mızrak vakti geçecektir ve
adamlar ki
yusyuvarlandıkça gri gömlekleriyle
kel ama etli butlu
birini biri elbet hep İsa seçecektir
dinmeyen acılar
gözlerin üzerinde
yuva yuva kapaklanırken
arkamızda güruhlar kısılmış
yerin için bir arzu, bir keyif
bedenin fikirlerini çürütemez ama
huşu dediğin o sıkışıklıktan ırak
ter kokusu, kan kokusu
senden zevk alanlar tostoparlak
cinayet içinden inayet bekleyenlerden
ey bağrı delik tanrısı koru
görsel: Johannes Gruetzke
