kelebeğin aklıma yuva yapmasından yılları

dans ederek çalmayı

 müziği

gönlümde iki dişil devinime

ta ki düşene kadar

tutmayı

yarıktan kuru çıkmayı

ayağa tekrar kalkabilmenin erdemini

bacağımdaki kasın beni itişini

Mevlevi gibi döndüm

korku ve aşkla bir

bakışlarımın üstüne düşenden

çok görmesiyle

eriyen irademi hep kağıtlara bastırdım

bedenim

düşünmek düşlemekten ağır gelirdi çünkü

tekerleme gibi tekrar eden hayat

danstan ziyade yürümeye

şiirden ziyade nesre benzediği

içindi

kızıl ince bir çizgi çekmek istedim hep

 insanları affetmeyi

ve öldürmeden avlamayı nida ettiğimde

yüzüm şeytanın omuzlarına dönse de

takip edilirken kaybolmayı

severken sanata  dolanmayı

koza olmadan ölmemeyi

uyandırıyorum aklım iki kanat havada

vücut yerine söz yerine

tamah etmeyi

üç yüzümün bir yanı yanık, doğumdan ölümden

bir gözüm uyanıkken biri uyku, ikinci dua günahtan sonra

biri önce yokluğun mavi topu, üç yüz ile çarp

yıldırımla çarp, gerçekle çarp, et ete zevkle çarp

elimde, elin, elem, elimde değil

üzümü şaraba çeviren şarkı, beni söyledikçe kırışan alnım, kalkan kaşa

dışarı bakan gözüm açık yara, bir ya da üç yüzden katlandıkça

dudaklar, sözün sonu öpücük

konuştukça susan

bir yüz hep yalancı, güldükçe sırtında irkilen tüyler

gülen yüzün ak boyası, baktığım ve görmediğim

sen yüz sen ve sen kürem, yüzsüzlükte boğulana kadar

bembeyaz deniz, bembeyaz bahar, kalbimde yüz bomba

turuncu yumurtam, her gün beni yeniden doğuran unutkanlığım

yaşamı yaşımı beni saran karam, yargılanma cübbelerim

rüyalarımın hayata yalan yeşil geçirgenliği

üç yüzümün üç yanı, aynamın disko topu parlaklığı

dön de dönelim, elbet kırana kadar aklı

Görsel: Midjourney (Cihan Yurdaün)

sen de bir çocuktun ve dağda öldün

kuşları ben uçurdum derdimi tüylere

soyundum sonun ucu yokmuş gibi

ölmek emek istercesine çalıştık

babamın alnı kırış bağrın iki karış

yat kalk secdeye cenaze bekle

açık yara ve koca boşluk ormanda

bir ördeğe değdim mermi ucu sandı

beni  ve ara ara fakirlerin sofraları

beni de yiyor kerpiç evlerden piçlere

utanmıyorlar çözmüyorlar beni

ağaçlara asılan kız oldum üşümek

başlık param çadırlarda katledilmek

beni avuçlarınızda kar edin sizden

ezildikçe dikleşen beyaz diken ben

özü kara yatan iki başlı kartal

terk edilmek öldürmek ve ölmek

azap yalnız tanrının kör gözü

görsel: Aleksandra Waliszewska

love has so many tongues running

in myriad shells

on sky-like surfaces, hills, and crevices

cupping with lascivious intent whenever a body is caught

on top of the top, inside and insight

 a crown is brought

oysteriously iridescent and slick

keep it because

doesn’t last, can’t lick life forever

the tongue has a limit, and the buds go numb

the mind has none

God has a nun; imagine only one swell

the body as a whole, the entirety, can’t always enthrall

cells give up, wrinkle, and shrink

eat time and can’t handle a drink

intoxicated, belittled receptacles

run naked in rooms of flesh only an inch square

a pearl

eternal to suck on is rare

gel seni akşama everelim

karanlığını soy üstünden karı silkelenen tilki gibi

turuncu bir arzun kalsın, damla, leke

gündüzün hıncı çıksın, bir yabancı getir, bir düşman

aklı gölge ayakları geçmiş, yorgun nefreti

naftalin, güveler güveler ağzında

döne döne ışık, aşktan türemiş

kalbimiz ikiye yarılsın, elma gibi, nar gibi değil

nar yaramaz bize bıçağın kırmızısını bilemeyiz düşmansız

dağılınca sev gibimiz, beyaz suyumuz, gözlerin akına

ya bizden ya onlardan, ya alt dudağından

ya da daha alt dudağın

kopar getir, düşmanın sana zevk verecek ki

yaşamamanın bir manası iki ölümü olsun nar ekşisi

yıldızları içinde yakıyormuşsun kim silker

sen benim düşmanım ol yeter

I would’ve believed you

if you only had poppies on your forehead

like Ajna

but not the red eyes

if you just had green sprouts

instead of the word-mouth

the lying mechanics

but not the red eyes

the gaze-stuck

deceives your penance

the black organic smear blurs the vision

guilt like

on your shoulders

but the eyes

the dark blossoms of the soul

belie you

 addicted, sickly yellow

a green line, just a counter you are

there’s no consciousness

under the sun that is

in the corner of your mind

feeding the poppies

the sweet slumber, soothing

if not for the red eyes

I would’ve believed